PL EN
PRACA POGLĄDOWA
Legionella pneumophila jako ważny problem zdrowia publicznego – epidemiologia i postępowanie kliniczne w chorobie legionistów
 
Więcej
Ukryj
1
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Kielcach, Polska
 
2
Collegium Medicum, Uniwersytet im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce, Polska
 
 
Autor do korespondencji
Milena Magdzińska   

Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Kielcach, Wojska Polskiego 51, 25-375, Kielce, Polska
 
 
Med Srod. 2023;26(3-4):125-128
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie i cel:
Legionella pneumophila (L. pneumophila) to Gram-ujemna bakteria tlenowa o komórkach w kształcie pałeczek. Występuje w wilgotnym środowisku, a także w wilgotnej glebie i materiale kompostowym. L. pneumophila u ludzi może powodować chorobę układu oddechowego zwaną chorobą legionistów i gorączką Pontiac. Zakażenie człowieka najczęściej spowodowane jest wdychaniem aerozoli zawierających Legionellę, wytwarzanych przez zanieczyszczone źródła wody. Bakteria ma zdolność namnażania się wewnątrz makrofagów pęcherzykowych i monocytów krwi.

Opis stanu wiedzy:
W wyniku narażenia na aerozol zawierający Legionellę u poszczególnych osób może wystąpić zakażenie bezobjawowe lub objawy, w zależności od ich aktualnego stanu zdrowia. Początek LD jest ostry, z wysoką gorączką, bólami mięśni i kaszlem. U ok. 50% pacjentów występują dodatkowo zaburzenia neurologiczne i żołądkowo-jelitowe, względna bradykardia, hipofosfatemia lub podwyższony poziom ferrytyny. Oprócz objawów klinicznych do postawienia diagnozy konieczne jest potwierdzenie laboratoryjne; badania wykonuje się na podstawie plwociny, wydzieliny z dróg oddechowych, próbki tkanek, krwi, surowicy i moczu.

Podsumowanie:
L. pneumophila coraz częściej uznawana jest za główną przyczynę pozaszpitalnego zapalenia płuc i stanowi ważny problem zdrowia publicznego. Coraz częściej dokumentuje się, że źródłem infekcji w przypadku pozaszpitalnych ognisk L. pneumophila jest klimatyzacja. Aby zapobiec wystąpieniu zakażenia Legionellą, należy przede wszystkim ograniczyć liczbę ognisk tej bakterii i ich wielkość. Obecnie nie jest dostępna szczepionka przeciwko zakażeniu Legionellą.


Introduction and objective:
Legionella pneumophila (L.pneumophila) is a Gram-negative aerobic bacteria with rod-shaped cells. It occurs in humid environments, in moist soil and compost material. L.pneumophila in humans can cause a respiratory disease called Legionnaires’ disease and Pontiac fever. Human infection is most commonly caused by inhalation of Legionella-containing aerosols produced by contaminated water sources. The bacterium has the ability to multiply inside alveolar macrophages and blood monocytes.

Abbreviated description of the state of knowledge:
Following exposure to Legionella-containing aerosol, individuals may become asymptomatic or symptomatic depending on their current health status. The onset of LD is acute, with high fever, myalgia and cough. On the other hand, approximately 50% of patients additionally have neurological and gastrointestinal disturbance, relative bradycardia, hypophosphataemia or elevated ferritin levels. In addition to clinical signs, laboratory confirmation is necessary to make a diagnosis; tests are performed on the basis of sputum, secretions from the respiratory tract; tissue, blood, serum and urine samples.

Summary:
L. pneumophila is increasingly being identified as the leading cause of community-acquired pneumonia and is an important public health problem. Air conditioning is increasingly documented as a source of infection in community-acquired L. pneumophila outbreaks. In order to prevent the occurrence of Legionella infection, it is primarily necessary to reduce the number of outbreaks and their size. There is currently no vaccine available against Legionella infection.

 
REFERENCJE (21)
1.
Newton HJ, Ang DKY, van Driel IR, Hartland EL. Molecular Pathogenesis of Infections Caused by Legionella pneumophila. Clin Microbiol Rev. 2010;23(2):274–298. doi:10.1128/CMR.00052-09.
 
2.
Chauhan D, Shames SR. Pathogenicity and Virulence of Legionella: Intracellular replication and host response. Virulence. 2021;12(1):1122–1144. doi:10.1080/21505594.2021.1903199.
 
3.
Fraser DW, Tsai TR, Orenstein W, et al. Legionnaires’ Disease. New Eng J Med. 1977;297(22):1189–1197. doi:10.1056/NEJM197712012972201.
 
4.
BRENNER DJ. Classification of the Legionnaires’ Disease Bacterium: Legionella pneumophila, genus novum, species nova, of the Family Legionellaceae, familia nova. Ann Intern Med. 1979;90(4):656. doi:10.7326/0003-4819-90-4-656.
 
5.
Yu VL, Plouffe JF, Pastoris MC, et al. Distribution of Legionella Species and Serogroups Isolated by Culture in Patients with Sporadic Community-Acquired Legionellosis: An International Collaborative Survey. J Infect Dis. 2002;186(1):127–128. doi:10.1086/341087.
 
6.
Correia AM, Ferreira JS, Borges V, et al. Probable Person-to-Person Transmission of Legionnaires’ Disease. New Eng J Med. 2016;374(5):497–498. doi:10.1056/NEJMc1505356.
 
7.
HORWITZ M. Phagocytosis of the legionnaires’ disease bacterium (legionella pneumophila) occurs by a novel mechanism: Engulfment within a Pseudopod coil. Cell. 1984;36(1):27–33. doi:10.1016/0092-8674(84)90070-9.
 
8.
Isberg RR, O’Connor TJ, Heidtman M. The Legionella pneumophila replication vacuole: making a cosy niche inside host cells. Nat Rev Microbiol. 2009;7(1):13–24. doi:10.1038/nrmicro1967.
 
9.
Misch EA. Legionella: Virulence factors and host response. Curr Opin Infect Dis. 2016;29(3):280–286. doi:10.1097/QCO.0000000000000268.
 
10.
Vogel JP, Isberg RR. Cell biology of Legionella pneumophila. Curr Opin Microbiol. 1999;2(1):30–34. doi:10.1016/S1369-5274(99)80005-8.
 
11.
Phin N, Parry-Ford F, Harrison T, et al. Epidemiology and clinical management of Legionnaires’ disease. Lancet Infect Dis. 2014;14(10):1011–1021. doi:10.1016/S1473-3099(14)70713-3.
 
12.
Cunha CB, Cunha BA. Legionnaire’s Disease Since Philadelphia. Infect Dis Clin North Am. 2017;31(1):1–5. doi:10.1016/j.idc.2016.10.001.
 
13.
Mercante JW, Winchell JM. Current and Emerging Legionella Diagnostics for Laboratory and Outbreak Investigations. Clin Microbiol Rev. 2015;28(1):95–133. doi:10.1128/CMR.00029-14.
 
14.
Chitasombat MN, Ratchatanawin N, Visessiri Y. Disseminated extrapulmonary Legionella pneumophila infection presenting with panniculitis: case report and literature review. BMC Infect Dis. 2018;18(1):467. doi:10.1186/s12879-018-3378-0.
 
15.
Mondino S, Schmidt S, Rolando M, Escoll P, Gomez-Valero L, Buchrieser C. Pathogenesis Mechanisms of Legionella. Annu Rev Pathol Mech Dis. 2020. 2019;15:439–466. doi:10.1146/annurev-pathmechdis.
 
16.
Botelho-Nevers E, Grattard F, Viallon A, et al. Prospective evaluation of RT-PCR on sputum versus culture, urinary antigens and serology for Legionnaire’s disease diagnosis. J Infect. 2016;73(2):123–128. doi:10.1016/j.jinf.2016.04.039.
 
17.
Tomaskovic I, Gonzalez A, Dikic I. Ubiquitin and Legionella: From bench to bedside. Semin Cell Dev Biol. 2022;132:230–241. doi:10.1016/j.semcdb.2022.02.008.
 
18.
Stoll F, Gödde M, Leo A, Katus HA, Müller OJ. Characterization of hospitalized cardiovascular patients with suspected heparin-induced thrombocytopenia. Clin Cardiol. 2018;41(12):1521–1526. doi:10.1002/clc.23061.
 
19.
Garrido RMB, Parra FJE, Frances LA, et al. Antimicrobial Chemotherapy for Legionnaires Disease: Levofloxacin versus Macrolides. Clin Infect Dis. 2005;40(6):800–806. doi:10.1086/428049.
 
20.
Garcia-Vidal C, Carratala J. Current clinical management of Legionnaires’ disease. Expert Rev Anti Infect Ther. 2006;4(6):995–1004. doi:10.1586/14787210.4.6.995.
 
21.
Cavallaro A, Rhoads WJ, Huwiler SG, Stachler E, Hammes F. Potential probiotic approaches to control Legionella in engineered aquatic ecosystems. FEMS Microbiol Ecol. 2022;98(8). doi:10.1093/femsec/fiac071.
 
eISSN:2084-6312
ISSN:1505-7054
Journals System - logo
Scroll to top