Analiza wybranych środowiskowych czynników ryzyka choroby  Hashimoto

Nicolaus Copernicus Memorial Hospital, Wojewódzkie Wielospecjalistyczne Centrum Onkologii i Traumatologii im. M. Kopernika w Łodzi, Pabianicka 62, 93-513, Łódź, Polska

DOI: https://doi.org/10.26444/ms/203574

Artykuł (PDF, 896.81 kB)

Referencje (41)

SŁOWA KLUCZOWE

promieniowanie

Hashimoto

przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie

przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej

DZIEDZINY

Toksykologia środowiskowa (czynniki fizyczne, chemiczne i biologiczne)

Efekty zdrowotne czynników społecznych

Aspekty zdrowotne środowiska pracy

STRESZCZENIE

Wprowadzenie i cel:
Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, jest schorzeniem, w którym powoli przez lata dochodzi do niszczenia gruczołu tarczowego. Zapalenie to charakteryzuje się występowaniem przeciwciał przeciwtarczycowych, z których najważniejsze to: przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej oraz przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie. Celem niniejszej pracy jest analiza wybranych czynników środowiskowych mogących wpływać na rozwój i przebieg choroby Hashimoto.

Opis stanu wiedzy:
Udział czynników środowiskowych w patogenezie choroby Hashimoto szacuje się na 20–30%. W niniejszej pracy omówiono znaczenie spożycia jodu, promieniowania jonizującego, witaminy D, niektórych mikroelementów, wybranych infekcji, diety bezglutenowej i palenia papierosów na przebieg choroby Hashimoto. Nadmierne spożycie jodu i narażenie na promieniowanie jonizujące należą do najistotniejszych czynników, które mogą inicjować rozwój choroby Hashimoto. Niedobory witaminy D, selenu i cynku sprzyjają autoimmunizacji, a infekcje wirusowe i bakteryjne mogą mieć wpływ na rozwój choroby. Rola diety bezglutenowej i palenia papierosów w przebiegu Hashimoto wymaga przeprowadzenia dalszych badań.

Podsumowanie:
Choroba Hashimoto jest wynikiem zaburzeń odpowiedzi immunologicznej, jednak jej patogeneza wciąż nie jest w pełni poznana. Największy wpływ na ryzyko jej rozwoju mają predyspozycje genetyczne, a następnie czynniki środowiskowe. Wśród tych ostatnich kluczowe znaczenie mają: nadmiar jodu, promieniowanie jonizujące oraz niedobory witaminy D, selenu i cynku. Minimalizacja ekspozycji na szkodliwe czynniki oraz uzupełnianie niedoborów witamin i mikroelementów może korzystnie wpływać na jej przebieg, co podkreśla znaczenie profilaktyki środowiskowej.

Introduction and objective:
Hashimoto’s disease, also known as chronic autoimmune thyroiditis, is a condition that slowly leads to the destruction of the thyroid gland over the years. This inflammation is characterized by the presence of thyroid antibodies, the most important of which are: anti-thyroid peroxidase antibodies and anti-thyroglobulin antibodies. The aim of this study is analysis of the selected environmental factors which may exert an effect on the development and progression of Hashimoto’s disease.

Abbreviated description of the state of knowledge:
The contribution of environmental factors to the pathogenesis of Hashimoto’s disease is estimated at 20–30%.This study discusses the impact of iodine intake, ionizing radiation, vitamin D, some microelements, selected infections, a gluten-free diet, and smoking on the course of Hashimoto’s disease. Excessive iodine intake and exposure to ionizing radiation are the most important factors that may initiate the development of Hashimoto’s disease. Deficiencies in vitamin D, selenium, and zinc promote thyroid autoimmunity, while viral and bacterial infections may influence the development of the disease. The role of a gluten-free diet and smoking in Hashimoto’s disease requires further research.

Summary:
Hashimoto’s disease is a consequence of dysregulation of the immune response, although its pathogenesis has not been fully recognized. Genetic predisposition has the greatest impact on the risk of the disease, followed by environmental factors. Among the latter, excessive iodine intake, ionizing radiation, and deficiencies in vitamin D, selenium, and zinc are of the key importance. Reducing exposure to harmful factors and correcting deficiencies in vitamins and microelements may positively affect the progression of the disease, which emphasizes the importance of environmental prevention.

REFERENCJE (41)

Zgliczyński W. Wielka interna – endokrynologia (Część 1). Medical Tribune; 2021.

eISSN:	2084-6312
ISSN:	1505-7054