Wprowadzenie i cel:
Siedzący tryb życia staje się coraz poważniejszym problemem zdrowotnym wśród dzieci i młodzieży. Zaleceń odnośnie do aktywności fizycznej przestrzega niewielki odsetek tej grupy, a analiza danych z ubiegłych lat wskazuje na to, że problem ten będzie się pogłębiał. Celem niniejszej pracy jest analiza wpływu siedzącego trybu życia na ryzyko rozwoju chorób i zaburzeń u osób w wieku rozwojowym.

Opis stanu wiedzy:
Do przyczyn siedzącego trybu życia możemy zaliczyć codziennie czynności, które nie wymagają znacznych wydatków energetycznych. Są to m.in.: poruszanie się środkami komunikacji, czynności w pozycji siedzącej lub leżącej, czas spędzony przed ekranem czy w szkolnej ławce. Czynniki predysponujące do siedzącego trybu życia to niższy poziom wykształcenia rodziców, wyższe dochody w rodzinie, brak lub niewielka liczba rodzeństwa oraz niedobór snu. Konsekwencjami siedzącego trybu życia mogą być: otyłość, zaburzenia psychiczne, zaburzenia snu, wady postawy, krótkowzroczność, a także niższe umiejętności społeczne. Może to prowadzić do wielu powikłań zdrowotnych w dorosłości. Przestrzeganie zaleceń czołowych organizacji zdrowotnych może pomóc zmniejszyć problem siedzącego trybu życia i jego konsekwencji zdrowotnych.

Podsumowanie:
Siedzący tryb życia wśród dzieci i młodzieży prowadzi do zaburzeń rozwojowych i wielu chorób. Konieczna jest edukacja społeczeństwa na temat możliwych zagrożeń wynikających z niskiej aktywności fizycznej. Według licznych badań siedzący tryb życia to modyfikowalny czynnik środowiskowy i możliwe jest jego wyeliminowanie.