Jolanta Danuta Wadowska-Król była lekarką pediatrą, dzięki której działaniom, zaangażowaniu i odwadze zorganizowano leczenie tysięcy dzieci z katowickiej dzielnicy Szopienice, zagrożonych zachorowaniem i chorujących na ołowicę [1]. Zaangażowała się w ratowanie zdrowia dzieci kierowana troską, transkulturową empatią oraz etyką wzajemności, w myśl najlepiej rozumianej medycyny zaangażowanej. Uosabiała i nadal symbolizuje sposób, w jaki należy postrzegać naukę, która pomaga człowiekowi poznawać świat i rzeczywistość, po to żeby mógł poprawiać komfort życia swojego i innych gatunków, ulepszać rzeczywistość i ratować ludzi. Urodziła się 27 czerwca 1939 roku w Katowicach. Zmarła 18 czerwca 2023 roku również w Katowicach. Jej ojcem był Piotr Wadowski, matką – Stanisława z Chwistów, a mężem – Zbigniew Józef Król (urodzony 23 września 1936 roku w Łagiewnikach, zmarły 17 września 2020 roku w Katowicach; adiunkt w Instytucie Chorób Wewnętrznych w Klinice Nefrologii Śląskiej Akademii Medycznej). Sześć razy zmieniała szkołę. Z powodu trudnej sytuacji w domu (kiedy dziewczynka miała rok, jej rodzicielka uległa wypadkowi – w wyniku porażenia piorunem częściowo straciła wzrok) matka Jolanty zamieszkała u jednej z kilku swoich sióstr, a ona sama u innej z sióstr matki. To sprawiło, że Jola szybko się usamodzielniła i zaczęła polegać na sobie.