Zjawisko przyjmowania substancji narkotycznych i psychoaktywnych rozpowszechniło się w XX wieku. Obok znanych związków pochodzenia naturalnego, przemysł farmaceutyczny i chemiczny wprowadził w środowisko człowieka silnie działające substancje narkotyczne. Narkotyki przyjmuje na całym świecie ponad 200 milionów ludzi. Według najnowszych statystyk 25 milionów jest uzależnionych. W Polsce liczba narkomanów w przybliżeniu sięga 100–200tys. osób. Negatywne skutki związane z używaniem substancji odurzających i psychoaktywnych stanowi ogromne niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia ludzkiego. W Zakładzie Diagnostyki Laboratoryjnej Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu badania na obecność narkotyków stanowią istotną część wykonywanych analiz toksykologicznych. W latach 2004-2008 liczba wyników pozytywnych wynosiła 898. Najczęściej stwierdzanymi narkotykami były: amfetamina(420), kannabinole (265), opiaty (202), met-amfetamina (101) i kokaina (9). W większości przypadków dodatkowo stwierdzano obecność leków z grupy trójcyklicznych antydepresantów, pochodnych benzodwuazepiny oraz alkohol. Naszą uwagę zwrócili pacjenci, u których w moczu stwierdzono obecność atropiny (103) i skopolaminy (58). Z wywiadu wynikało, że zażywali oni nasiona bielunia dziędzierzawy (Datura stramonium) w celu samo odurzenia się. Wyodrębniono również 21 osób, które spożywały grzyby halucynogenne – łysiczkę lancetowatą (Psylocybe semilanceata). Z grupy osób, u których stwierdzono obecność narkotyków 78 pacjentów hospitalizowano w Regionalnym Ośrodku Ostrych Zatruć w Sosnowcu (ROOZ), z czego ponad połowę stanowili pacjenci, którzy podjęli próbę samobójczą. Jeden przypadek zakończył się zgonem. Nieliczną grupę stanowili narkomani, u których zagrożenie życia było wynikiem przedawkowania narkotyków. W kilku przypadkach zatrucie było wynikiem eksperymentowania z narkotykami. Osoby leczone w ROOZ to przeważnie ludzie młodzi, w wieku 15–35 lat, z zaburzeniami adaptacyjnymi i zaburzeniami osobowości, pacjenci w wieku średnim najczęściej po przeżyciach rodzinnych w stanach głębokiej depresji oraz osoby starsze leczone preparatami morfiny.