Badania podejmowane w wielu ośrodkach naukowych na całym świecie, wskazujące na zagrożenia zdrowotne wynikające z obecności ołowiu we krwi, zaowocowały stopniowym obniżeniem dopuszczalnej zawartości tego metalu ciężkiego w organizmie. Konsekwencją jego kumulacji są bowiem niekorzystne zmiany obserwowane w układach wewnętrznych, których jednym z przejawów są m.in. różnego rodzaju zmiany behawioralne. Mogą one przekładać się na oceny uzyskiwane przez dziecko w szkole. Celem niniejszej pracy było określenie czy poziom ołowiu we krwi różnicuje chłopców pod kątem ich osiągnięć szkolnych w kolejnych latach kształcenia w szkole podstawowej. Wykonano pomiar zawartości ołowiu we krwi 94 chłopców 10-letnich, a następnie całą grupę badanych podzielono na dwie podgrupy; pierwszą (zwana umownie "N”), w której znaleźli się uczniowie, których poziom Pb-B był mniejszy niż 6 μg/dl (średnio 4,84 μg/dl) i drugą (W) o zawartości ołowiu we krwi przekraczającej ten poziom (średnio 9,25 g/dl). W grupach tych oceniono osiągnięcia w nauce z przedmiotów humanistycznych, ścisłych oraz geograficzno przyrodniczych. Procedurę tę w wyodrębnionych podgrupach powtórzono w kolejnym roku, a więc wśród 11-latków. Wśród chłopców o wyższej zawartości ołowiu we krwi stwierdzono istotne obniżenie się wyników w nauce przedmiotów ścisłych oraz tendencję do obniżania się ocen z pozostałych grup przedmiotów. Uczniowie, których poziom ołowiu we krwi był niższy w badaniu wyjściowym utrzymali lub podnieśli poziom swoich osiągnięć szkolnych.