Wprowadzenie i cel:
Krótkowzroczność jest jedną z najczęściej występujących wad refrakcji układu optycznego oka. Najintensywniejszy rozwój krótkowzroczności występuje u dzieci, a zależny jest od czynników genetycznych i środowiskowych. Postęp technologiczny i zmiana stylu życia na mniej aktywny ruchowo w ostatnich latach sprawiają, iż ciągle wzrasta liczba osób, u których wykrywa się krótkowzroczność. Do pogłębiania się krótkowzroczności przyczyniają się w dużym stopniu czynniki środowiskowe, takie jak: zbyt intensywna praca z bliska, zbyt mała aktywność ruchowa, nieodpowiednia dieta, styl życia oraz nieodpowiednia korekcja wady wzroku. Celem pracy jest przedstawienie i omówienie głównych czynników środowiskowych, które mają wpływ na rozwój oraz progresję krótkowzroczności.

Opis stanu wiedzy:
Wysiłek wzrokowy z bliskiej odległości stanowi najważniejszy modyfikowalny czynnik ryzyka rozwoju krótkowzroczności. Szczególne znaczenie ma intensywność i charakter pracy z bliska. Zwiększenie częstości używania urządzeń mobilnych w ostatnich latach ma duży wpływ na pojawienie się krótkowzroczności u dzieci. Innym czynnikiem ryzyka jest mała aktywność ruchowa na zewnątrz. Dostateczne oświetlenie oraz ograniczenie pracy akomdacyjnej oka w czasie aktywności ruchowej na wolnym powietrzu działa profilaktycznie w kontekście rozwoju krótkowzroczności.

Podsumowanie:
Częsta konieczność pracy z bliska powinna być połączona z higieną pracy wzrokowej, tak by zminimalizować ryzyko powstania lub progresji krótkowzroczności.