PRACA ORYGINALNA
Skutki zdrowotne narażenia na siarkowodór (H2S) u mieszkańców okolic szybu wentylacyjnego kopalni miedzi
1
Katedra i Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
2
Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Zawodowych i Nadciśnienia Tętniczego, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
3
Miedziowe Centrum Zdrowia S.A., Lubin
Autor do korespondencji
Marta Skoczyńska
Katedra i Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu ul. Borowska 213, 50-556 Wrocław
Katedra i Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu ul. Borowska 213, 50-556 Wrocław
Med Srod. 2018;21(3):14-21
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Obecność siarkowodoru w powietrzu w rejonie oddziaływania urządzeń wentylacyjnych kopalni miedzi jest okresowo wyczuwalna przez mieszkańców jako charakterystyczny odór. Stężenie progowe dla wyczuwalności węchowej siarkowodoru wynosi 0,007 mg/m3. Siarkowodór w stężeniach >20 mg/m3 podrażnia spojówki i błony śluzowe. W większych stężeniach blokuje wewnątrzkomórkowe enzymy oddechowe i działa neurotoksycznie.
Cel:
Celem badań była ocena skutków działania siarkowodoru w grupie mieszkańców zamieszkujących okolicę szybu wentylacyjnego kopalni miedzi. Szczególnej ocenie poddano funkcję zmysłu powonienia, narządu najbardziej czułego na toksyczne działanie H2S.
Materiał i metody:
W latach 2013–2015 przebadano 165 mieszkańców stref oddziaływania siarkowodoru w wieku 48,2±17,9 lat (grupę badaną); 124 mieszkańców nie narażonych na H2S w wieku 52,4±13,5 lat (grupę kontrolną) oraz 46 górników kopalni miedzi, zawodowo narażonych na H2S. Przeprowadzono badania ankietowe, ogólno lekarskie, pobrano krew na stężenie H2S i podstawowe parametry bio chemiczne oraz zbadano węch przy użyciu zestawu Sniffin Sticks – Screening.
Wyniki:
Objawami najczęściej zgłaszanymi przez mieszkańców z grupy badanej był dyskomfort związany z nieprzyjemnym zapachem, a także pieczenie, świąd i łzawienie oczu oraz katar i drapanie w gardle, przy braku zmian w badaniu fizykalnym. U 60% badanych mieszkańców rozpoznano normosmię, u 34% hiposmię i u 6% anosmię. Wyniki te były zbliżone do uzyskanych w grupie kontrolnej. W grupie górników nie wykazano istotnych zaburzeń węchu. We wszystkich badanych grupach z najczęściej rozpoznawanymi zmianami w stanie zdrowia były zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze.
Wnioski:
W przeprowadzonym badaniu nie wykazano toksycznego działania H2S na narząd węchu, a głównym następstwem okresowego działania siarkowodoru była uciążliwość związana z nieprzyjemnym zapachem.
Obecność siarkowodoru w powietrzu w rejonie oddziaływania urządzeń wentylacyjnych kopalni miedzi jest okresowo wyczuwalna przez mieszkańców jako charakterystyczny odór. Stężenie progowe dla wyczuwalności węchowej siarkowodoru wynosi 0,007 mg/m3. Siarkowodór w stężeniach >20 mg/m3 podrażnia spojówki i błony śluzowe. W większych stężeniach blokuje wewnątrzkomórkowe enzymy oddechowe i działa neurotoksycznie.
Cel:
Celem badań była ocena skutków działania siarkowodoru w grupie mieszkańców zamieszkujących okolicę szybu wentylacyjnego kopalni miedzi. Szczególnej ocenie poddano funkcję zmysłu powonienia, narządu najbardziej czułego na toksyczne działanie H2S.
Materiał i metody:
W latach 2013–2015 przebadano 165 mieszkańców stref oddziaływania siarkowodoru w wieku 48,2±17,9 lat (grupę badaną); 124 mieszkańców nie narażonych na H2S w wieku 52,4±13,5 lat (grupę kontrolną) oraz 46 górników kopalni miedzi, zawodowo narażonych na H2S. Przeprowadzono badania ankietowe, ogólno lekarskie, pobrano krew na stężenie H2S i podstawowe parametry bio chemiczne oraz zbadano węch przy użyciu zestawu Sniffin Sticks – Screening.
Wyniki:
Objawami najczęściej zgłaszanymi przez mieszkańców z grupy badanej był dyskomfort związany z nieprzyjemnym zapachem, a także pieczenie, świąd i łzawienie oczu oraz katar i drapanie w gardle, przy braku zmian w badaniu fizykalnym. U 60% badanych mieszkańców rozpoznano normosmię, u 34% hiposmię i u 6% anosmię. Wyniki te były zbliżone do uzyskanych w grupie kontrolnej. W grupie górników nie wykazano istotnych zaburzeń węchu. We wszystkich badanych grupach z najczęściej rozpoznawanymi zmianami w stanie zdrowia były zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze.
Wnioski:
W przeprowadzonym badaniu nie wykazano toksycznego działania H2S na narząd węchu, a głównym następstwem okresowego działania siarkowodoru była uciążliwość związana z nieprzyjemnym zapachem.
Introduction:
The presence of hydrogen sulfide (H2S) in areas of copper mines’ ventilation shafts’ impact is periodically perceived by inhabitants as a characteristic odor. The olfactory detection threshold for H2S is 0.007 mg/m3. Hydrogen sulfide in concentrations >20 mg/m3 irritates conjunctiva and mucous membranes. At higher concentrations, it blocks intracellular respiratory enzymes and acts as a neurotoxin.
Aim:
The aim of the study was to assess the effects of hydrogen sulphide in a group of exposed inhabitants living in the copper mine area, in particular on olfactory function, the most sensitive to toxic H2S action.
Material and Methods:
In 2013–2015, three groups were examined: 165 inhabitants of the copper mine area aged 48.2±17.9 (study group); 124 inhabitants non-exposed to H2S aged 52.4±13.5 (control group) and 46 miners of the copper mine, occupationally exposed to H2S. Medical surveys, physical exams, blood tests for H2S concentration and basic biochemical parameters, and smell examinations using the Sniffin Sticks – Screening kit were carried out.
Results:
Residents from the study group most frequently reported the discomfort associated with the unpleasant odor, as well as burning, itching and watery eyes, a runny nose and scratching in the throat, in the absence of changes on physical examination. In 60% of examined residents, normosmia was diagnosed, 34% had hyposmia and 6% had anosmia. The results were comparable to those obtained in the control group. In the group of miners, no significant olfactory disturbances were found. In all studied groups, the most common changes in the health status were lipid pattern disturbances and hypertension.
Conclusions:
In our study, no toxic effects of periodic H2S exposure on the olfactory organ were found, and the main consequence of H2S action was the discomfort associated with the unpleasant odor.
The presence of hydrogen sulfide (H2S) in areas of copper mines’ ventilation shafts’ impact is periodically perceived by inhabitants as a characteristic odor. The olfactory detection threshold for H2S is 0.007 mg/m3. Hydrogen sulfide in concentrations >20 mg/m3 irritates conjunctiva and mucous membranes. At higher concentrations, it blocks intracellular respiratory enzymes and acts as a neurotoxin.
Aim:
The aim of the study was to assess the effects of hydrogen sulphide in a group of exposed inhabitants living in the copper mine area, in particular on olfactory function, the most sensitive to toxic H2S action.
Material and Methods:
In 2013–2015, three groups were examined: 165 inhabitants of the copper mine area aged 48.2±17.9 (study group); 124 inhabitants non-exposed to H2S aged 52.4±13.5 (control group) and 46 miners of the copper mine, occupationally exposed to H2S. Medical surveys, physical exams, blood tests for H2S concentration and basic biochemical parameters, and smell examinations using the Sniffin Sticks – Screening kit were carried out.
Results:
Residents from the study group most frequently reported the discomfort associated with the unpleasant odor, as well as burning, itching and watery eyes, a runny nose and scratching in the throat, in the absence of changes on physical examination. In 60% of examined residents, normosmia was diagnosed, 34% had hyposmia and 6% had anosmia. The results were comparable to those obtained in the control group. In the group of miners, no significant olfactory disturbances were found. In all studied groups, the most common changes in the health status were lipid pattern disturbances and hypertension.
Conclusions:
In our study, no toxic effects of periodic H2S exposure on the olfactory organ were found, and the main consequence of H2S action was the discomfort associated with the unpleasant odor.
FINANSOWANIE
badanie zrealizowano w ramach
umowy zawartej między KGHM Polska Miedź SA i
Uniwersytetem Medycznym we Wrocławiu, numer
708/2012-U-2171.
REFERENCJE (15)
1.
Weil E.D., Sandler S.R., Gernon M.: Sulfur Compounds. In Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology (John Wiley & Sons, Inc., 2006).
2.
Stetkiewicz J.: Siarkowodór. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego. Pod. i Metod. Oceny Środowiska Pr. 2011;4: 97–117.
3.
European Union. Scientific Committee on Occupational Exposure Limits (SCOEL), Hydrogen Sulphide – Occupational Exposure Limits and Biological Limit Values. 2007.
4.
Costigan M.G.: Hydrogen sulfide: UK occupational exposure limits. Occup. Environ. Med. 2003;60: 308–312.
5.
Emergency and Continuous Exposure Guidance Levels for Selected Submarine Contaminants: Volume 3 Committee on Emergency and Continuous Exposure Guidance Levels for Selected Submarine Contaminants; Committee on Toxicology; National Research Council.
7.
Brenneman K.A. et al.: Olfactory Mucosal Necrosis in Male CD Rats Following Acute Inhalation Exposure to Hydrogen Sulfide: Reversibility and the Possible Role of Regional Metabolism. Toxicol. Pathol. 2002;30: 200–208.
8.
Mousa H.A.-L.: Short-term effects of subchronic low-level hydrogen sulfide exposure on oil field workers. Environ. Health Prev. Med. 2015;20: 12–17.
9.
Savolainen H.: Nordiskaexpertgruppen for gransvardesdokumentation. 40. Dihydrogen-sulfid. [Nordic expert group for TLV evaluation. 40. Hydrogen sulfide]. Arbetaochhdlsa. 1982;31: 1–27.
11.
Lewis R.J., Copley G.B.: Chronic low-level hydrogen sulfide exposure and potential effects on human health: A review of the epidemiological evidence. Crit. Rev. Toxicol. 2015;45: 93–123.
12.
Bełtowski J., Jamroz-Wiśniewska A.: Hydrogen sulfide and endothelium-dependent vasorelaxation. Molecules. 2014(19)12: 21183-21199.
13.
Haouzi P.: Is exogenous hydrogen sulfide a relevant tool to address physiological questions on hydrogen sulfide? Respir. Physiol. Neurobiol. 2016;229: 5–10.
14.
Jones K.: Case studies of hydrogen sulphide occupational exposure incidents in the UK. Toxicol. Lett. 2014;231: 374– 377.
15.
Cao X. et al.: A review of hydrogen sulfide synthesis, metabolism and measurement: Is modulation of hydrogen sulfide a novel therapeutic for cancer? Antioxid. Redox Signal. ars.2017.7058 (2018). doi:10.1089/ars.2017.7058.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
| eISSN: | 2084-6312 |
| ISSN: | 1505-7054 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
