Wprowadzenie i cel:
Katastrofa elektrowni atomowej w Czarnobylu, która nastąpiła w 1986 roku, jest jedną z najtragiczniejszych w historii ludzkości. Uwolnienie licznych izotopów radioaktywnych, do którego wówczas doszło, oprócz skutków natychmiastowych, niesie również odległe konsekwencje zdrowotne. Ich skala jest ogromna i jednocześnie bardzo trudna do precyzyjnego określenia. Jednym z najistotniejszych następstw awarii reaktora jest ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych u osób narażonych na promieniowanie radioaktywne, nawet wiele lat po samym incydencie. W tym opracowaniu postaramy się przybliżyć zagadnienie awarii reaktora atomowego w Czarnobylu jako czynnika wpływającego na raka tarczycy.

Opis stanu wiedzy:
Większość badań konsekwentnie wykazuje istotny wpływ promieniowania jonizującego na zwiększone ryzyko wystąpienia raka tarczycy. Dobrze udokumentowano to, iż przedostanie się do atmosfery dużych ilości radioizotopów ma wpływ na wystąpienie różnych rodzajów nowotworów gruczołu tarczowego. Obok takich metod absorbowania promieniowania jak wdychanie radionuklidów, opisywane są istotne drogi napromieniowania za sprawą spożycia skażonego mleka czy chociażby narażenia na wpływ azotanów. Potencjalny wpływ promieniowania na nowotwory tarczycy zależny jest od grupy wiekowej, płci czy przyjętej dawki promieniowania. Coraz lepiej zbadane i udokumentowane są także konkretne mutacje genetyczne będące efektem napromieniowania. Istnieją również pojedyncze badania podające w wątpliwość korelację pomiędzy wystąpieniem chorób nowotworowych tarczycy a awarią w Czarnobylu.

Podsumowanie:
Ze względu na olbrzymi efekt populacyjny katastrofy w Czarnobylu zasadne wydaje się prowadzenie dokładnej analizy jej następstw – również tych długotrwałych. Nie tylko pozwoli to poszerzyć wiedzę na temat wpływu promieniowania na choroby nowotworowe, ale być może umożliwi także sprawniejszą profilaktykę w przypadku podobnych incydentów w przyszłości.