Wstęp:
Przyspieszenie rozwoju organizmu wiąże się ze zwiększoną podatnością na bodące środowiskowe oraz ze zwiększeniem chwiejności postawy ciała w związku z intensywniejszym przyrostem długości kończyn dolnych i tułowia. Ponieważ zaburzenia postawy ciała najczęściej pojawiają się w wieku szkolnym, postanowiono prześledzić zachowanie się wybranych parametrów nieokreślających ukształtowanie kręgosłupa u dzieci.

Materiał i metody:
Badania przeprowadzono w 2002 roku w Polkowicach. Przebadano 2706 chłopców i dziewcząt w wieku 7–15 lat. Dokonano pomiaru podstawowych cech somatycznych, natomiast do oceny parametrów długościowych i głębokościowych kręgosłupa wykorzystano metodę fotogrametryczną.

Wyniki:
Stwierdzono zmniejszanie się względnej długości tułowia u obu płci w okresie wczesnoszkolnym i jego istotny wzrost w trzech najstarszych grupach wieku. Wysokość kifozy zwiększała się istotnie wraz z wiekiem zarówno u chłopców jak i dziewcząt, a największy przyrost jej długości odnotowano między 12 i 13 r.ż. U obu płci obserwuje się znaczne pogłębienie krzywizny piersiowej między 12 a 14 r.ż. oraz istotne spłycenie lordozy lędźwiowej między 12 a 13 r.ż.

Wnioski:
Istotne powiększanie się względnej wysokości odcinka piersiowego w okresie adolescencji u obu płci oraz nadmierna lordoza przed okresem pokwitania, wynikająca ze stopniowego rozwoju i hipertonii mięśni grzbietu, mogą być jedną z przyczyn osłabienia stabilizacji kręgosłupa i w konsekwencji stanowić zagrożenie dla prawidłowego przebiegu procesu posturogenezy.